Θα περίμενε κανείς ότι μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και ειδικώτερα μετά την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ, το δημοκρατικό μας πολίτευμα θα γινόταν πιο σύγχρονο, πιο Ευρωπαϊκό και τα κόμματα απαλλαγμένα από το περιβόητο "πολιτικό κόστος", θα έβαζαν σα στόχο τους την πρόοδο της πατρίδας μας και τη βελτίωση της ζωής των πολιτών. Αλλά δυστυχώς σαν κοινωνία φαίνεται ότι έχουμε να διανύσουμε πολύ δρόμο ώσπου να ωριμάσουμε και να αποδοκιμάζουμε κάθε πολιτικό αρχηγίσκο, που αποπειράται να καλλιεργήσει πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους.
Ελπίσαμε όλοι στη νέα γενιά των πολιτικών που σήμερα πρωταγωνιστούν στην πολιτική ζωή του τόπου. Διαψευσθήκαμε όμως παταγωδώς. Ο μεν πρωθυπουργός μας κ. Καραμανλής, νέος σε ηλικία, με σπουδές στο εξωτερικό και υποτίθεται με νέες ιδέες και τρόπο σκέψης, απογοήτευσε όλους όσοι τον πίστεψαν. Φαίνεται ότι το μόνο προσόν που είχε ήταν ότι έφερε το όνομα του θείου του. Άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτη μια ολόκληρη τριετία από το 2004, που είχε άνετη πλειοψηφία στη Βουλή και την ανοχή του Ελληνικού λαού. Δεν τόλμησε ή αδιαφόρησε για τις μςγάλες μεταρρυθμίσεις και τομές που είχε υποσχεθεί προεκλογικά και που τόσο πολύ χρειάζεται ο τόπος. Έδειξε ανικανότητα να εκλέξει τους άξιους για συνεργάτες του, κομματικοποίησε το κράτος και συνέχισε κι αυτός την κομματικοποίηση των συνδικάτων. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι ότι οι κινητοποιήσεις των διαφόρων κλάδων των εργαζομένων, έχουν πολιτικά κίνητρα και όχι αιτήματα του κλάδου τους.
Ο άλλος παράγων της πολιτικής μας ζωής, η αξιωματικά αντιπολίτευση έχει ως μέγιστο μειονέκτημα, την αμφισβήτηση του αρχηγού της του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος ως εκλεγμένος με τον πιο αντιδημοκρατικό τρόπο στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, μονίμως υποσκελίζεται από τον πρωθυπουργό στις προτιμήσεις του κοινού, ενώ αμφισβητείται σιωπηρά αλλά με βεβαιότητα από τους οπαδούς του, εξ αιτίας της μονίμου άρνησης σε συνεργασία για οποιοδήποτε νομοσχέδιο παρουσιαστεί στη Βουλή. Έχει καταντήσει πλέον ο Κύριος ΝΟ, συναγωνιζόμενος τον κ. Αλαβάνο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κύριος σκοπός του είναι το πώς θα καταλάβει την εξουσία και όχι το καλό της χώρας.
Όσο αφορά τον αρχηγό του Συνασπισμού, τι να πει κανείς; Αποτελεί μια μοναδική σε ολόκληρο τον κόσμο παραδοξότητα. Ενώ πολιτεύετει και εκλέγεται σύμφωνα με τους νόμους του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, εν τούτοις δηλώνει ότι δεν θα εφαρμόζει τους νόμους που ψηφίζει η Ελληνική Βουλή, αλλά θα τους αμφισβητεί στο πεζοδρόμιο! Πλήρης παραλογισμός δηλαδή ή με άλλα λόγια κήρυξη επανάστασης! Το μόνο που ταιριάζει στους τύπους αυτούς, είναι ο χαρακτηρισμός των απάτριδων..........
Το τελικό συμπέρασμα όλων των παραπάνω, είναι ότι η χώρα μας πάσχει από παντελή έλλειψη ηγετών. Μας χρειάζεται ένας Έλληνας Ντεγκώλ για να μας βάλει σε κάποια τάξη, γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει πια Δημοκρατία, αλλά μόνο ΑΣΥΔΟΣΙΑ. Ο καθένας μας κάνει αυτό που τον συμφέρει, χωρίς να νοιάζεται αν με τη συμπεριφορά του βλάπτει τον συνάνθρωπό του.
Πριν από χρόνια λέγανε ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο, τώρα πλέον μπορούμε να πούμε σίγουρα ότι στο φρενοκομείο αυτό επικρατεί ένα τεράστιο μπάχαλο όπου τίποτα δεν λειτουργεί, εκτός από τη βία στους δρόμους και τις καθημερινές ληστείες των Τραπεζών!
