Εκτός από τα σκάνδαλα της πολιτικής ζωής του τόπου
που κυριαρχούν αυτή την εποχή στα ΜΜΕ, υπάρχουν
συνάνθρωποί μας που δεν ασχολούνται καθόλου με
αυτά τα θέματα, γιατί έχουν κάποιο Γολγοθά να
ανεβούν, σηκώνοντας το δικό τους σταυρό του
μαρτυρίου. Κρατάνε την ιστορία της ζωής τους σαν
επτασφράγιστο μυστικό. Μια τέτοια ιστορία θα σας
διηγηθώ όπως την άκουσα από πρώτο χέρι.
Ας πάρουμε τα πράγνατα από την αρχή.
Σε μια ερειπωμένη σχεδόν μονοκατοικία της γειτονιάς μου, ζει
ολομόναχη μια ηλικιωμένη άγαμη γυναίκα 90 ετών, μετά τον πρό-
σφατο θάνατο , του επίσης άγαμου αδελφού της με τον οποίο συ-
ζούσε και τη συντηρούσε. Ήταν τα θλιβερά απομεινάρια μιας
άλλοτε αξιοπρεπούς και άνετης ζωής, όπως κατάντησαν μετά από
τα ανελέητα χτυπήματα της μοίρας, όπως θάνατοι, χρεωκοπίες,
και σοβαρές ασθένειες.
Το ασφαλιστικό ταμείο του οποίου ήταν συνταξιούχος ο αδελφός,
δεν της αναγνωρίζει δικαίωμα σύνταξης σαν άγαμης αδελφής, με
αποτέλεσμα να ζεί σήμερα αποκλειστικά με 330 ευρώ το μήνα
από σύνταξη του ΟΓΑ. Το διόροφο σπίτι στο οποίο διαμένει, είναι
το πατρικό της κτισμένο το 1910, που τώρα της ανήκει εξ ολοκλή-
ρου, είναι δηλαδή κάτοχος μιας αξιόλογης περιουσίας, αλλά δεν
έχει άλλους πόρους ζωής. Η αξιοποίηση αυτής της περιουσίας θα
μπορούσε οπωσδήποτε να της προσφέρει μια πιο άνετη ζωή.
Οι παροτρύνσεις συγγενών και φίλων, για πώληση της οικίας
μετά του οικοπέδου φυσικά και τη διαβίωσή της σε κάποιο
οίκο ευγηρείας, έχουν συναντήσει τη σθεναρή άρνηση
της ηλικιωμένης κυρίας, που ζει με τις αναμνήσεις, κλεισμένη στο
δικό της κόσμο σαν ηρωίδα κάποιας γοτθικής ιστορίας της Κάρεν
Μπλίξεν. Προτιμάει τις στερήσεις των υλικών αγαθών, παρά την
απώλεια των αναμνήσεων! Θέλει να ξαναζεί καθημερινά τις ευτυ-
χισμένες στιγμές του παρελθόντος, στο σπίτι που γεννήθηκε!
"Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου", έγραψε κάπου ο Παπα-
διαμάντης.
Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Πολλές τέτοιες ιστορίες πονεμένων ανθρώπων υπάρχουν, αλλά δεν τις γνωρίζουμε. Ο πόνος που υπάρχει στον κόσμο είναι ατελείωτος. Το ερώτημα είναι το "γιατί".
Η στάση της γυναίκας αυτής, να μην πουλήσει το σπίτι , είναι ίσως η τελευταία της αντίσταση απέναντι στη μοίρα και τις κακοτυχίες και οι αναμνήσεις των παλιών μεγαλείων είναι γι αυτήν η μεγαλύτερη σύνταξη που εισπράτει.
kwtsos, έτσι είναι όπως ακριβώς τα λες. Νομίζω όμως ότι είναι αρρωστημένη κατάσταση. Υπάρχει και το σήμερα, όχι μόνο το χθες όσο μεγαλειώδες κι αν ήταν.
Η ιστορία έχει πολλές ομοιότητες με την ταινία του Χίτσκοκ "Ψυχώ". Δεν ξέρουμε αν υπάρχει κάποιο πτώμα στο υπόγειο αυτού του σπιτιού, γιατί η περίπτωση αυτής της γυναίκας σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογική.
άβυσσος όντως....
Δημοσίευση σχολίου