Υπάρχουν ποιήματα που από την πρώτη ανάγνωση
μας συγκινούν βαθύτατα γιατί αγγίζουν τις λεπτές και ευαίσθητες χορδές του είναι μας. Κατά την προσωπική μου άποψη, ένα τέτοιο ποίημα είναι η “Έρημη χώρα” (“Ερημότοπος” κατά μετάφραση του Παπατσώνη), του μεγάλου Νομπελίστα (1948) Άγγλου ποιητή Τ.Σ.Έλιοτ, που γράφτηκε το 1922 δηλαδή λίγα χρόνια μετά τη λήξη του ανθρωποβόρου Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το έργο είχε τεράστια απήχηση στον περασμένο αιώνα ιδιαίτερα στη νέα γενιά, παρά τις δυσκολίες που παρουσιάζει στην ερμηνεία του. Η έρημη και άνυδρη γη που προέκυψε μετά τον πόλεμο με τις εκατόμβες των θυμάτων, είναι η Ευρώπη όπου ο πόνος του ποιητή είναι έκδηλος για την κατάπτωση των ανθρώπινων αξιών, εκφράζοντας την οδύνη του για τον σύγχρονο άνθρωπο που ενδιαφέρεται μόνο για τα υλικά αγαθά.
Παρουσιάζοντας αποσπασματικές σκηνές από τη ζωή των κατοίκων του Λονδίνου, με τρόπο που δείχνει την πίκρα και την απελπισία του, μας περιγράφει στην ουσία μια έρημη χώρα κατάξερη και χωρίς νερό:
Δεν έχει εδώ νερό παρά μονάχα βράχια
Βράχια χωρίς νερό κι ο άμμος του δρόμου
Του δρόμου που ξετυλίγεται στα βουνά
Που είναι βραχόβουνα χωρίς νερό
Αν είχε νερό εδώ-πέρα θα στεκόμασταν να πιούμε
μέσα στα βράχια πώς να σταθούμε πώς να στοχαστούμε
Ξερός ο ιδρώτας και τα πόδια μεσ' την άμμο
Αν είχε τουλάχιστον νερό στο βράχο
Στόμα νεκρό του βουνού με σάπια δόντια που δεν
μπορεί να φτύσει
Εδώ κανείς δεν μπορεί να σταθεί ούτε να πλαγιάσει
ούτε να καθήσει
Δεν έχει μηδέ σιωπή μέσα στα βουνά
Μόνο ο ξερός κεραυνός στείρος χωρίς βροχή
Δεν έχει μηδέ μοναξιά μέσα στα βουνά
Μόνο κόκκινα πρόσωπα βλοσυρά σαρκάζουν
και γρυλίζουν
Μέσα απ' τις πόρτες ξεροσκασμένων λασποκαλυβιών
Αν είχε νερό
Χωρίς τα βράχια
Αν ήταν τα βράχια
Μαζί με νερό
Και νερό
Μια γούρνα μεσ' τα βράχια
Αν ήταν ήχος μοναχά νερού
Όχι ο τζίτζικας
Και το ξερό χορτάρι τραγουδώντας
Μα ήχος νερού πάνω στο βράχο
.......................................................................................................
Μια μικρή γεύση από την “Έρημη χώρα” για τους μη γνωρίζοντες, σε μετάφραση Γ. Σεφέρη.
4 σχόλια:
Αδίκως πασχίζεις να μυήσεις τους μπλόγκερς στην ποίηση. Χαμπάρι δεν παίρνουν από τέτοια. Τους απασχολούν άλλα θέματα, όπως το ποδόσφαιρο, η πολιτική και άλλα παρόμοια, με τα οποία βρίσκουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον!
Η "Έρημη χώρα" είναι πολύ δύσκολα κατανοητή, αν δεν διαβάσεις και άλλα βοηθήματα, διότι ανα φέρεται και σε άλλα μεγάλα αναγνώσματα όπως τη Βίβλο, τον Δάντη, τον Σαίξπηρ και άλλους.
Ο Έλιοτ δικαίως πήρε το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1948.
Tο ξέρω αγαπητέ μου, το έχω διαπιστώσει κι εγώ, αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Εγώ γράφω για τον εαυτό μου, για την ευχαρίστησή μου και για να περνώ την ώρα μου.
καλημέρα σας
ιδιαίτερα ωραία πράγματα βλέπω εδώ...
akrat,καλώς όρισες στο μπλογκ μου. Σε ότι αφορά τα ωραία πράγματα που βλέπεις εδώ, όλα είναι σχετικά αν κρίνει κανείς από τη μηδενική ανταπόκριση των μπλόγκερς, στα γραφόμενά μου!
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου